Bil ki, bir kimse ile Allah için dostluk ve kardeşlik yapmak, din yolunda üstün ibadetlerden ve üstün işlerdendir. Peygamber (a.s.m.) buyurur ki: “Allah Teâlâ bir kimseye hayır irade buyurursa, din yolunda ona hayırlı bir dost ihsan eder. Allah Teâlâ’yı unutursa, dostu ona hatırlatır, hatırlarsa, dostu ona yardım eder.”
Ve yine buyurur ki: “İki mü’min bir araya gelirse, mutlaka birbirlerinden faydalar görürler.” Yine buyurdu ki: “Bir kimse bir kimseyi Allah yolunda kardeş edinirse, Cennette ona hiçbir amelle verilmeyecek yüksek bir derece verilir.”
İdris-i Hûlanî, Muaz bin Cebel’e: “Ey Muaz! Ben seni Allah için severim.” dedi. Muaz: “Ey İdris! Sana müjdeler olsun. Çünkü Peygamberimizden durdum, buyurdu ki: “Kıyamet gününde Arş’ın etrafında kürsüler kurulur. Üzerlerinde bazı insanlar oturur ki, yüzleri ayın ondördü gibi parlar. Bütün insanlar korku ve endişe içinde iken, onların ne korkusu, ne de endişesi yoktur.” – “Onlar kimlerdir, Ya Resûlallah?” dediler. “Allah için birbirlerini sevip dost edinenlerdir.” buyurdu.
…
İbni Semmak (ra) ölüm halinde dedi ki: “Allah’ım, Sen bilirsin ki, günah işlediğim zamanda, Senin itaatli kullarını sevdim. O halde bu sevgiyi, o günaha keffaret eyle.”…