Gösteriliyor 2

Meyve Risâlesi’nden “İNSAN…”

Hem madem gözümüzle görüyoruz ve aklımızla anlıyoruz ki; · İnsan şu kâinat ağacının en son ve en cemiyetli meyvesi, · Ve hakikat-ı Muhammediye aleyhissalâtü vesselâm cihetiyle çekirdek-i aslîsi, · Ve kâinat Kur’ân’ının âyet-i kübrası, · Ve İsm-i Âzamı taşıyan âyetü’l-kürsîsi, · Ve kâinat sarayının en mükerrem misafiri, · Ve o saraydaki sair sekenelerde tasarrufa mezun en faal memuru, · Ve kâinat şehrinin zemin mahallesinin bahçesinde ve tarlasında, varidat ve sarfiyatına ve zer’ ve ekilmesine nezarete memur, · Ve yüzer fenler ve binler san’atlarla teçhiz edilmiş en gürültülü ve mes’uliyetli nâzırı, · Ve kâinat ülkesinin arz memleketinde, Padişah-ı Ezel …

Bir Denge Hasbihali

İnsan, hayat yolculuğu içinde bir çok menzile uğrar…bir çok şeye dokunur ve yine bir çok şeyle münasebet kurar. Yaradılış özelliği ile yaratılmışlar arasında ilişkilendirilmiş bir dairesi de vardır. İlgili olduğu her şeyden kendine bazı payeler çıkarır ve ister istemez hissedar olur. Edindiği bilgiler, biriktirdiği tecrübeler mizacı üzerinde kendine yer bulur. Karakter ve istidadının rengiyle boyanır. …

error: Content is protected !!